Υμνολογικό απάνθισμα της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου

«Σήμερον, ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις ἐπαναπαυόμενος Θεός, θρόνον ἅγιον ἐπὶ γῆς ἑαυτῷ προητοίμασεν, ὁ στερεώσας ἐν σοφίᾳ τοὺς οὐρανούς, οὐρανὸν ἔμψυχον, ἐν φιλανθρωπίᾳ κατεσκεύασεν· ἐξ ἀκάρπου γὰρ ῥίζης, φυτὸν ζωηφόρον, ἐβλάστησεν ἡμῖν τὴν Μητέρα αὐτοῦ, ὁ τῶν θαυμασίων Θεός, καὶ τῶν ἀνελπίστων ἐλπίς, Κύριε δόξα σοι».
Σήμερα ο Θεός που επαναπαύεται στους νοερούς θρόνους πρετοίμασε για τον εαυτό του έναν άγιο θρόνο πάνω στη γη. Αυτός που με σοφία στερέωσε τους ουρανούς έφτιαξε έναν έμψυχο ουρανό από την πολλή του φιλανθρωπία. Από ρίζα άκαρπη έκαμε να βλαστήσει για μας φυτό ζωηφόρο, η Μητέρα του! Δόξα σε σένα, Κύριε, Θεέ των θαυμάτων κι ελπίδα των απελπισμένων!!!!
«Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὰ προοίμια· σήμερον ἔπνευσαν αὖραι, σωτηρίας προάγγελοι· ἡ τῆς φύσεως ἡμῶν διαλέλυται στείρωσις· ἡ γὰρ στεῖρα μήτηρ δείκνυται, τῆς παρθενευούσης μετὰ τόκον τοῦ κτίσαντος, ἐξ ἧς τὸ ἀλλότριον οἰκειοῦται ὁ φύσει Θεός, καὶ τοῖς πλανηθεῖσι διὰ σαρκὸς σωτηρίαν ἀπεργάζεται, Χριστὸς ὁ φιλάνθρωπος, καὶ λυτρωτὴς τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Σήμερα είναι τα προοίμια της παγκόσμιας χαράς! Σήμερα μας δρόσισαν αύρες που προανήγγειλαν τη σωτηρία. Διαλύθηκε η στείρωση της (πεπτωκυίας) φύσης μας. Η στείρα γίνεται μητέρα αυτής που και μετά τη γέννηση του Κτίστου μας παραμένει παρθένος. Από αυτήν την Παρθένο ο φύσει Θεός προσλαμβάνει το αλλότριο, δηλαδή την ανθρώπινη φύση, και ντυμένος τη σάρκα μας ετοιμάζει για μας τους πλανημένους τη σωτηρία μας, ο Χριστός, ο φιλάνθρωπος και λυτρωτής των ψυχών ημών.
«Στεῖρα ἄγονος ἡ Ἄννα, σήμερον χεῖρας κροτείτω φαιδρῶς· λαμπροφορείτω τὰ ἐπίγεια, βασιλεῖς σκιρτάτωσαν· ἱερεῖς ἐν εὐλογίαις εὐφραινέσθωσαν, ἑορταζέτω ὁ σύμπας κόσμος· ἰδοὺ γὰρ ἡ Βασίλισσα καὶ ἄμωμος νύμφη τοῦ Πατρός, ἐκ τῆς ῥίζης τοῦ Ἰεσσαὶ ἀνεβλάστησεν, Οὐκ ἔτι γυναῖκες ἐν λύπαις τέξονται τέκνα· ἡ χαρὰ γὰρ ἐξήνθησε, καὶ ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ἐν κόσμῳ πολιτεύεται. Οὐκ ἔτι τὰ δῶρα τοῦ Ἰωακεὶμ ἀποστρέφονται· ὁ θρῆνος γὰρ τῆς Ἄννης εἰς χαρὰν μετεβλήθη. Συγχάρητέ μοι λεγούσης, πᾶς ἐκλεκτὸς Ἰσραήλ· ἰδοὺ γὰρ δέδωκέ μοι Κύριος, τὸ ἔμψυχον παλάτιον τῆς θείας δόξης αὐτοῦ, εἰς κοινὴν εὐφροσύνην καὶ χαράν, καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν»
Η άγονη και στείρα Άννα ας χειροκροτήσει σήμερα ολόχαρα! Ας λαμπροφορεθούν τα επίγεια, ας σκιρτήσουν από χαρά ακόμα κι οι βασιλείς! Οι ιερείς ας ευφρανθούν ευλογώντας! Ας γιορτάσει όλος ο κόσμος! Ιδού βλάστησε από τη ρίζα του Ιεσσαί η Βασίλισσα και άμωμη (πεντακάθαρη, πάναγνη) νύμφη του Θεού Πατέρα μας. Στο εξής οι γυναίκες δεν θα γεννούν τα παιδιά τους μέσα στη λύπη, γιατί άνθισε η χαρά και η ζωή βασιλεύει πλέον στον κόσμο! Τώρα πια δεν απορρίπτονται τα δώρα του Ιωακείμ και ο θρήνος της Άννας μεταβλήθηκε σε χαρά. «Συγχαρείτε μαζί μου, λέγει, όλος ο εκλεκτός λαός του Ισραήλ! Γιατί μου χάρισε ο Κύριος το έμψυχο παλάτι της θεϊκής του δόξας, ευφροσύνη κοινή και χαρά και σωτηρία των ψυχών μας!
«Δεῦτε ἅπαντες πιστοί, πρὸς τὴν Παρθένον δράμωμεν· ἰδοὺ γὰρ γεννᾶται, ἡ πρὸ γαστρὸς προορισθεῖσα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Μήτηρ, τὸ τῆς παρθενίας κειμήλιον, ἡ τοῦ Ἀαρὼν βλαστήσασα ῥάβδος, ἐκ τῆς ῥίζης τοῦ Ἰεσσαί, τῶν Προφητῶν τὸ κήρυγμα, καὶ τῶν δικαίων, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης τὸ βλάστημα. Γεννᾶται τοίνυν, καὶ ὁ κόσμος σύν αὐτῇ ἀνακαινίζεται, Τίκτεται, καὶ ἡ Ἐκκλησία τὴν ἑαυτῆς εὐπρέπειαν καταστολίζεται, ὁ ναὸς ὁ ἅγιος, τὸ τῆς θεότητος δοχεῖον, τὸ παρθενικὸν ὄργανον, ὁ βασιλικός θάλαμος, ἐν ᾧ τὸ παράδοξον τῆς ἀπορρήτου ἑνώσεως, τῶν συνελθουσῶν ἐπὶ Χριστοῦ φύσεων, ἐτελεσιουργήθη μυστήριον· ὃν προσκυνοῦντες ἀνυμνοῦμεν, τὴν τῆς Παρθένου πανάμωμον γέννησιν».
Ελάτε ας τρέξουμε όλοι οι πιστοί προς την Παρθένο. Να λοιπόν! Γεννιέται αυτή που πριν από τη γέννησή της είχε διαλεχθεί και προορισθεί να γίνει η Μητέρα του Θεού μας. Είναι το κειμήλιο της παρθενίας, το ραβδί του Ααρών από τη ρίζα του Ιεσσαί που βλάστησε με θαυμαστό τρόπο, είναι η επιβεβαίωση του κηρύγματος των Προφητών και των προ Χριστού δικαίων, είναι το βλαστάρι του Ιωακείμ και της Άννας. Γεννιέται λοιπόν, και μαζί της ξαναγεννιέται ο κόσμος. Γεννιέται, και η Εκκλησία με τη δική της ευπρέπεια στολίζεται και ομορφαίνει. Είναι ο άγιος ναός, το δοχείο της θεότητας, το παρθενικό όργανο, η βασιλική παστάδα (δωμάτιο) στην οποία τελέστηκε το παράδοξο μυστήριο της απόρρητης ένωσης των δύο φύσεων που ενώθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού, τον οποίο προσκυνούμεν ενώ ανυμνούμε την πανάμωμη γέννηση της Παρθένου.