αναρτήθηκε σε: Ψυχωφελή κείμενα
Στην εποχή μας συνήθως πετυχημένοι
άνθρωποι θεωρούνται εκείνοι που έχουν βάλει υψηλούς στόχους στη ζωή τους
και τους έχουν κατακτήσει. Ακόμη πετυχημένοι θεωρούνται όσοι έχουν
καταφέρει να αποκτήσουν πλούτη, αναγνωρισημότητα και δόξα επίγεια. Κι
όμως όλοι αυτοί μετά το θάνατό τους ξεχνιούνται. Εν αντιθέσει με αυτούς
υπάρχει ένα πρόσωπο που γεννήθηκε χωρίς να έχει υψηλούς στόχους στη ζωή
του, χωρίς να έχει πλούτη και δόξα επίγεια. Τούτο το πρόσωπο τιμάμε
σήμερα και θα το τιμάμε αιωνίως, διότι έχει ξεχωριστή θέση στην εκκλησία
μας και στην καρδιά μας. Το γλυκύτατο πρόσωπο της Παντανάσσης Μαριάμ,
της οποίας την κοίμηση εορτάζουμε.
Είναι χιλιοειπωμένο και μυριογραμμένο
ότι, η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ονομάζεται και «Πάσχα του
καλοκαιριού». Γιατί όμως; έχει σίγουρα τις ομοιότητες της με αυτό που
ζήσαμε προ μηνών. Πάσχα σημαίνει (ως γνωστό) πέρασμα. Είναι δηλαδή η
γιορτή, άλλη μια ευκαιρία να ανανεώσουμε τις πνευματικές μας δυνάμεις,
ώστε να τολμήσουμε την φυγή μας από τα μίζερα και χαμερπή και να
καταφύγουμε στα χαρούμενα και αισιόδοξα. Χωρίς αυτό να φέρει τον
ωχαδελφισμό, την παραίτηση, την μοιρολατρία ή την απογοήτευση.
Δεν είμαστε οι χαζοχαρούμενοι της κοινωνίας, αλλά οι ελπιδοφόροι της Εκκλησίας. Ποιές είναι οι ομοιότητες των δύο περασμάτων;
Και τα δύο έχουν ανάλογη νηστεία, ως
μέσον εγκράτειας και ποτέ ως βασανιστήριο και αφορμή να καταστήσουμε
πεινασμένους τους χριστιανούς. Το μέτρο στα φαγητά, θα είναι αφορμή να
βάλουμε μέτρο, μέχρι εκμηδενισμού, στις αστοχίες, μας και στις αδυναμίες
μας, μία απ΄αυτές μπορεί να είναι και το φαγητό, πρώτα ως ποσότητα και
ύστερα ως ποιότητα.
Στην Εκκλησία ο θάνατος γίνεται
πανηγύρι. Δεν λέγεται θάνατος ή τελευτή. Αποκαλείται «Κοίμηση». Δεν
εξαντλούνται τα πάντα στο εδώ και τώρα. Υπάρχει το γεγονός της μετά του
τάφου η αιώνια ζωή. Ο Χριστιανός πιστεύει ότι κοιμάται προσωρινώς, για
να ξυπνήσει στην αιωνιότητα. Ο θάνατος, με την Ανάσταση του Χριστού,
γίνεται ένας μεγάλος ύπνος. Αυτό το πανηγύρι, την ελπίδα της αιώνιας
βασιλείας, την αγάπη μας στην Παναγία Μητέρα όλων μας, θα δούμε και μέσα
από αυτή την παρουσίαση μας, τιμώντας την Κοίμηση της Θεοτόκου. Η
Κοίμηση της Θεοτόκου είναι μια Θεομητορική εορτή των Χριστιανικών
Εκκλησιών, η οποία εορτάζεται στις 15 Αυγούστου. Στην Ελλάδα γιορτάζεται
με ιδιαίτερη λαμπρότητα σε πολλά μέρη της χώρας, ονομάζεται δε και
«Πάσχα του καλοκαιριού».
Στις 15 Αυγούστου χιλιάδες πιστοί με την
ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα,
όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να
μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπο της Μητέρας του Θεανθρώπου και να
την ικετέψουν να μεσολαβήσει στον Υιό της για τη σωτηρία της ψυχής τους,
αφού, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση η Παναγία λίγο πριν τη
μετάστασή της στους Ουρανούς υποσχέθηκε ότι δεν θα σταματήσει να
φροντίζει για όλον τον κόσμο και θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη
σωτηρία της ανθρωπότητας.
Η Παναγία ήρθε σε αυτήν τη ζωή χωρίς να
έχει δικούς της στόχους και δικό της θέλημα. Η Παναγία δεν έζησε μια
ζωή άνεσης και καλοπέρασης, αλλά έζησε μέσα στην φτώχεια, στην αφάνεια,
με προσευχή, με διωγμό.Επίσης έζησε έχοντας ως βίωμά της τον πόνο διότι
είδε να καταδιώκουν τον Υιό της ο Ηρώδης, οι αρχιερείς, οι γραμματείς
οι Φαρισαίοι, ακόμη και οι πατριώτες του οι Ναζαρηνοί.
Όμως ο μεγαλύτερος πόνος για την
Παναγία μας ο οποίος διεπέρασε την καρδιά της ως ρομφαία ήταν εκείνος
που εβίωσε όταν είδε τον Υιό της στο σταυρό. Αξίζει δε να τονιστεί ότι
όλους αυτούς τους πόνους η Παρθενομήτωρ τους αντιμετώπισε χωρίς
γογγυσμούς, αλλά με μεγάλη υπομονή και ακακία.
Η Παναγία μας υπενθυμίζει με την Κοίμηση
Της ότι, εκεί που φαίνεται ότι υπάρχει και μας περιμένει ένα τέλος,
στήν ουσία βιώνουμε μια αρχή, χαρμόσυνη και αιώνια. Καλό
δεκαπενταύγουστο λοιπόν, καλή Παναγιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου