Άξιον εστί πλ Β' (Ι.Παπαδοπούλου). Βασίλειος Λιάκος

Το “Περιβόλι της Παναγίας”, ( ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ )

Γιατί ονομάστηκε “Περιβόλι της Παναγίας”, πώς θεσμοθετήθηκε το “άβατο” για τις γυναίκες και ο τρόπος διοίκησής του.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ 3 ΒΙΝΤΕΟ 9 ΚΑΙ 5 ΛΕΠΤΟΝ 

ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ 

Σύμφωνα με την παράδοση η Παναγία μαζί με τον Ιωάννη παραπλέοντας τον Άθω αντιμετώπισαν φοβερή θαλασσοταραχή και αποβιβάστηκαν στον χώρο, όπου σήμερα βρίσκεται η Μονή των Ιβήρων. Η Θεοτόκος θαυμάζοντας το τοπίο ζήτησε από τον Κύριο να της παραχωρήση όλο το Όρος ως δώρο. Τότε ακούστηκε φωνή που έλεγε: “Έστω ο τόπος ούτος κλήρος σός και περιβόλαιον σόν και παράδεισος, έτι δε και λιμήν σωτήριος τώνθελόντων σωθήναι”. Επειδή η τοποθεσία αυτή προσφέρεται για ασκητικούς αγώνες ήδη απότούς πρώτους βυζαντινούς χρόνους ο Άθως έγινε πόλος έλξης πολλών που επιθυμούσαν τον μοναχικό βίο. Έτσι ο λαός ονόμασε την περιοχή Άγιον Όρος και πολύ γρήγορα επισημοποιήθηκε η ονομασία αυτή από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ' Μονομάχο με ιδιαίτερο χρυσόβουλο στα μέσα του 11ου αιώνα.

Ηπρόνοια των αυτοκρατόρων δεν διαφαίνεται μόνον από την συμβολή τους στην ίδρυση και εδραίωση μονών, αλλά και από την πρόνοιά τους για την διαφύλαξη της περιοχής. Έτσι ο Βασίλειος Α’ με χρυσόβουλο, που εξέδωσε το 885, όριζε να κατοικούν στον Άθω μόνον ασκητές, αποκλείοντας τους ποιμένες και κοσμικούς που σύχναζαν παράνομα στο Περιβόλι της Παναγίας. Επί πλέον ο Αλέξιος Α' ο Κομνηνός, για να εξασφαλίση την απαιτούμενη ησυχία, που αποτελεί προϋπόθεση της μοναχικής ασκήσεως, με χρυσόβουλο απαγόρευσε την είσοδο κάθε θηλυκού.

Στο Άγιον Όρος λειτουργούν είκοσι συνολικά μονές με το κοινοβιακό σύστημα. Την νομοθετική εξουσία σε κάθε μονή την ασκεί η Γεροντία, ενώ την εκτελεστική ο ηγούμενος που είναι συνήθως και ο πνευματικός πατέρας της μονής. Ο ηγούμενος είναι ισόβιος και εκλέγεται από μοναχούς που έχουν συμπληρώσει έξι χρόνια από την ημέρα της κουράς τους. Τον ηγούμενο βοηθάει στο έργο του το Ηγουμενοσυμβούλιο που αποτελείται από δύο ή τρία μέλη εκλεγμένα από την Γεροντία για ένα χρόνο.

Σε ό,τι αφορά τώρα την κεντρική εξουσία του Αγίου Όρους, σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του 1924, η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Ιερά Σύναξη και που αποτελείται από είκοσι μέλη, δηλαδή έναν ηγούμενο ή προϊστάμενο κάθε μονής, και συνέρχεται δύο φορές τον χρόνο, για να ψηφίση διάφορες κανονιστικές διατάξεις. Σε κρίσιμες περιπτώσεις συγκαλείται διπλή σύναξη από σαράντα μέλη. Την διοικητική εξουσία ασκεί η Ιερά Κοινότης και την εκτελεστική η Ιερά Επιστασία. Η Ιερά Κοινότης περιλαμβάνει είκοσι αντιπροσώπους, έναν από κάθε μονή, οι οποίοι μένουν για έναν χρόνο στην πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, τις Καρυές. Η Ιερά Επιστασία αποτελείται από τέσσερα μέλη, σύμφωνα με την διαίρεση των μοναστηριών σε πέντε τετράδες. Από τα πρόσωπα αυτά ο αντιπρόσωπος της πρώτης τη τάξει μονής, προεδρεύει της Ιεράς Επιστασίας και ονομάζεται “Πρωτοεπιστάτης”. Η θητεία και αυτού του οργάνου είναι ενιαύσια.

Το Άγιον Όρος είναι αυτοδιοίκητο τμήμα της ελληνικής επικράτειας, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κ.Χ. Στις Καρυές εδρεύει ο πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους, που υπάγεται στο Υπουργείο Εξωτερικών και είναι υπεύθυνος για την πιστή εφαρμογή του Κ.Χ. και γενικά για την τάξη και την ασφάλεια της περιοχής.

ΠΗΓΗ : http://malakontas.blogspot.gr/

Η προσοχή στήν...προσευχή και η "αμαρτωλή αφηρημάδα"... ( ῾Αγ. ᾿Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)

Η προσευχή χρειάζεται την αδιαχώριστη παρουσία και συνεργασία της προσοχής. Με την προσοχή η προσευχή γίνεται η αναφαίρετη περιουσία του προσευχομένου προσώπου. Με την προσοχή φέρνει άφθονους καρπούς, χωρίς την προσοχή κάνει αγκάθια και τριβόλια.

Οι καρποί της προσευχής περιλαμβάνουν φωτισμό του πνεύματος, συντριβή της καρδιάς, εγρήγορση της ψυχής με την ζωή του Πνεύματος. Τα αγκάθια είναι σημάδι του θανάτου της ψυχής και της φαρισαϊκής αυτοπεποίθησης

που πηγάζει από την σκληρότητα της καρδιάς που ικανοποιείται και ενθουσιάζεται με την ποσότητα των προσευχών της και τον χρόνο που σπαταλά για να λέει τις προσευχές.

Η αναπόσπαστη προσοχή που διατηρεί την προσευχή εντελώς ελεύθερη από περισπασμούς και από άσχετες σκέψεις και εικόνες είναι ένα δώρο της χάρης του Θεού. Δείχνουμε μια ειλικρινή επιθυμία να δεχτούμε το δώρο της χάρης -το ψυχοσωτήριο δώρο της προσοχής- με το να βιάζουμε τον εαυτό μας να προσεύχεται πάντα με προσοχή. Η τεχνητή προσοχή -όπως θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την δική μας αβοήθητη προσοχή χωρίς την βοήθεια της χάρης- περιλαμβάνει το κλείσιμο της ψυχής στα λόγια της προσευχής σύμφωνα με την συμβουλή του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος. Αν το πνεύμα λόγω της απειρίας του στην προσευχή ξεφύγει από το κλείσιμό της στα λόγια θα πρέπει να ξαναοδηγηθεί πίσω σ’ αυτό. Ο νους στην μεταπτωτική κατάστασή του είναι φυσικά ασταθής και έχει τάση να περιπλανιέται παντού.  Αλλά ο Θεός μπορεί να του δώσει σταθερότητα και θα το κάνει αυτό όταν ο ίδιος αποφασίσει σε αντάλλαγμα για την επιμονή και την υπομονή μας στην άσκηση της προσευχής.

Ιδιαίτερα βοηθητικό στα να διατηρείται η προσοχή στην διάρκεια της προσευχής είναι η εξαιρετικά αργή προφορά των λέξεων της προσευχής. Ας προφέρονται τα λόγια χωρίς βία έτσι ώστε ο νους να μπορεί να μείνει κλεισμένος στα λόγια της προσευχής και να μην ξεγλιστρήσει από το νόημα καμμιά λέξη. Ας λέγονται οι λέξεις με δυνατή φωνή όταν η προσευχή γίνεται κατά μόνας. Αυτό επίσης βοηθά στο να διατηρείται η προσοχή.

Είναι ιδιαίτερα εύκολο να διατηρείται η προσοχή στην προσευχή όταν γίνεται στο ιδιαίτερο δωμάτιο κάποιου και ο καθένας μας πρέπει να εξαναγκάσει τον εαυτό του σ’ αυτό το πράγμα. Αγαπητέ μου αδελφέ μην αρνηθείς το ζυγό κάποιας δόσης μονοτονίας και εξαναγκασμού για να συνηθίσεις τον εαυτό σου στις πνευματικές ασκήσεις και ιδιαίτερα στον κανόνα της προσευχής σου. Αρμάτωσε τον εαυτό σου έγκαιρα με το παντοδύναμο όπλο της προσευχής. Εξοικειώσου με τον κανόνα της προσευχής ενόσω έχεις ακόμα την ευκαιρία.

Η προσευχή είναι παντοδύναμη λό­γω της παντοδυναμίας του Θεού που δρα μέσα της. Είναι η «μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι ο Λόγος του Θεού»,

«Η προσευχή είναι εκ φύσεως η κοινωνία και η ένωση του ανθρώπου και του Θεού, η μητέρα και η κόρη των δακρύων, γέφυρα για να προσπερνούν έτσι οι πειρασμοί, προστατευτικό τείχος από τις θλίψεις, συντριβή της διαμάχης, ενεργητικότητα, χωρίς σύνορα πηγή των αρετών και των πνευματικών δώρων, αόρατη πρόοδος, τροφή της ψυχής, φωτισμός του πνεύματος, εκκοπή της απελπισίας, επίδειξη ελπίδας, απελευθέρωση από την λύπη, ο πλούτος του ανθρώπου.

Στην αρχή πρέπει να πιέζουμε τον εαυτό μας να προσεύχεται. Σύντομα η προσευχή αρχίζει να δίνει παρηγοριά και αυτή η παρηγοριά μας εξαναγκάζει και μας ενθαρρύνει στο να βιάζουμε τον εαυτό μας. Αλλά πρέπει να βιάζουμε τον εαυτό μας να προσεύχεται ισόβια και ελάχιστοι είναι πραγματικά οι Χριστιανοί οι οποίοι εξαιτίας της υπερβολικής παρηγοριάς της χάριτος δεν χρειάζεται ποτέ να βιάσουν τον εαυτό τους.

Η προσευχή σκοτώνει τον παλαιό άνθρωπο, τον μη αναγεννημένο εαυτό ή τη φύση μας. Όσο καιρό είναι ζωντανός μέσα μας αντιτίθεται στην προσευχή σαν στο θάνατο. Τα πονηρά πνεύματα ξέροντας τη δύναμη της προσευχής και του ευεργετικού της αποτελέσματος προσπαθούν με όλα τα δυνατά μέσα στο να μας αποτρέψουν από αυτήν παρακινώντας μας να χρησιμοποιήσουμε το χρόνο τον ορισμένο για προσευχή για άλλες ασχολίες ή διαφορετικά προσπαθούν να την εξουδετερώσουν και να την βεβηλώσουν με εγκόσμιους περισπασμούς και αμαρτωλή αφηρημάδα και με το να παρουσιάζουν την ώρα της προσευχής ένα αναρίθμητο σμήνος γήινων σκέψεων, αμαρτωλών ονειροπολήσεων και φαντασιώσεων.

(Περιοδικό «Ορθόδοξη μαρτυρία», εκδ. Παγκυπρίου συλλόγου Ορθοδόξου παραδόσεως – Οι φίλοι του αγ. Όρους)

Πηγή ηλ. κειμένου: fdathanasiou.wordpress.com/ alopsis.gr

http://www.aganargyroi.gr/index.php/2011